محیط حامی-خودمختاری، محیط کنترلکننده، انگیزش، و میل به ادامة ورزش در نوجوانان: مطالعة نظریة خودمختاری

هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل ارتباطی ادراک از محیط حامی- خودمختاری و کنترل‌کننده، انگیزش، و میل به ادامة ورزش در نوجوانان، بر اساس نظریة خودمختاری بود. همچنین نقش تعدیل‌کنندگی جوّ سازمانی ورزش، مورد­آزمون قرار گرفت. در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 288 نوجوان ورزشکار (152 ورزشکار رزمی، و 136 ورزشکار غیر‌رزمی) با دامنة سنی 17-15 ساله، به­روش نمونه‌گیری خوشه‌ای از بین نوجوانان ورزشکار شهر ارومیه انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد محیط حامی‌- خودمختاری، به­طور مثبت، پیش‌بینی‌کنندة انگیزش خودمختار است و انگیزش خودمختار نیز، پیش‌بینی‌کنندة مثبت میل به ادامة ورزش می‌باشد. محیط کنترل‌کننده، به­طور مثبت، انگیزش کنترل‌شده را پیش‌بینی می‌کند. بااین­وجود، ارتباطی بین انگیزش کنترل‌شده و میل به ادامة ورزش وجود نداشت. ادراک از محیط حامی- ‌خودمختاری، به­واسطة انگیزش خودمختار، پیش‌بینی‌کنندة مثبت و غیر‌مستقیم میل به ادامة ورزش می‌باشد. نقش تعدیل‌کنندگی جوّ سازمانی ورزش در این مدل، معنادار نبود. در کل، یافته‌ها بیانگر ‌آن ‌است‌ که بدون در نظر گرفتن جوّ سازمانی ورزش، محیط حامی-‌خودمختاری می‌تواند از طریق افزایش انگیزش خودمختار، در میل به ادامة ورزش نوجوانان مؤثر باشد.